مقدمه ای بر مدل داده رستری

داده هایی که در پشت یک لایه رستری قرار دارند، شامل یک ماتریس است که در تعدادی سطر و ستون تنظیم شده است، به طوری که هر سلول شامل Value یا مقداری اطلاعات است که آن لایه قصد نمایش آن را دارد. این نوع داده، دارای فرمت رستری است که نمایش دهنده پدیده های دنیای واقعی است. مدل داده رستری قادر به نمایش داده های گسسته همچون ایالت های آمریکا و یا داده های پیوسته همچون رطوبت و دمای هوا می باشد. نوع دیگری از مدل داده در سیستم اطلاعات جغرافیایی، داده های برداری هستند که برای نمایش مرز و حواشی عوارض به خصوص عوارض گسسته مورد استفاده قرار می گیرند. یکی دیگر از اختلافات بین این دو مدل داده، در کاربرد این دو نوع مدل داده می باشد. داده های رستری، با استفاده از یک شبکه چهارگوش یا مربعی یا پیکسلی برای توصیف و نمایش بخش داخلی عوارض بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند در صورتی که داده های برداری بیشتر در نمایش و توصیف مرزها و بخش های بیرونی عوارض کاربرد دارند. هر دو نوع داده، کارکرد و کاربرد خاص خودشان را دارند، داده های رستری بیشتر مناسب مواقعی است که داده ها از یک محل به محل دیگر تغییر می کنند و در نتیجه بیشتر برای نمایش تغییرات در فضا کاربرد دارند. به طور مثال متغیرهایی همچون دمای هوا، رطوبت، ارتفاع و مواردی از این دست بیشتر توسط مدل داده رستری ذخیره سازی و نمایش داده می شوند. در حالیکه مدل داده برداری به طور خاص برای نمایش و توصیف جزئیات کاربرد دارد. داده های پیوسته و موضوعی را در پاراگراف قبلی ذکر کردیم، اکنون اجازه دهید مقداری بر روی درک اینکه در چه جایی و با چه هدفی بایستی از مدل داده رستری استفاده نمود، متمرکز شویم. داده های موضوعی، معمولاً به نام داده های ناپیوسته یا گسسته نیز شناخته می شوند. در مدل داده رستری، این داده های موضوعی دارای مرز قابل تشخیص هستند و معمولاً نماینده اشیا در سیستم ذخیره سازی داده می باشند. به طور مثال، در نقشه های گوگل، پهنه های آبی را که به صورت اشیای آبی رنگ نمایش داده شده اند را می بینیم، اینها به آن معنا است که فصل برخورد بین زمین و پهنه های آبی به طور واضح بر روی نقشه مشخص است. داده های پیوسته بیشتر مربوط به درک رابطه موقعیت پدیده ها با یک نقطه ثابت مشخص دیگر در فضا است. به طور مثال، در صورتی که به نحوه ذکر ارتفاع یک مکان خاص توجه کرده باشید، این ارتفاع معمولاً همیشه در رابطه و بر مبنای ارتفاع از سطح دریا است. این سطح یک نقطه مبنا و مرجع برای ارتفاع به عنوان یک داده پیوسته است. ما بایستی به خوبی از این اختلافات آگاهی داشته باشیم به خصوص زمانی که مدلسازی ها را با استفاده از مدل داده رستری انجام می دهیم. در صورتی که اختلافات بین این دو نوع مدل داده را به خوبی درک و فهم نکرده باشیم، می تواند منجر به خطاهای عمدة تفسیری شده و تمامی نتایج به دست آمده از آنالیزها قابلیت استفاده و کاربردی شدن را ممکن است پیدا نکنند.