روش های ترانسفورم (Transformation) مختصاتی در نرم افزار ArcGIS Pro

چرا پنجره اتمسفری در علوم زمین دارای اهمیت است ؟

تصاویر ماهواره DigitalGlobe: ووردویو(Worldview)، ژئوآی(GeoEye) و آیکونوس (IKONOS)

راهنمای طبقه بندی نزدیکترین همسایه در e-Cognition

نقشه های کروپلت – مقدمه ای بر طبقه بندی داده

تصاویر چند طیفی (Multi-spectral) در مقایسه با تصاویر ابر طیفی (Hyper-spectral)

فتوگرافی هوایی (Aerial Photography) در مقابل ارتوفوتوگرافی (Orthophotography)

راهنمای جامع لیدار (Light Detection and Ranging – LiDAR)

سنجش از دور چیست ؟

منابع داده GIS رایگان در سطح جهانی : داده های رستری و برداری

مقدمه ای بر سرویس های نقشه کشی تحت وب (WMS)

علم داده مکانی چیست ؟

تحلیل عوارض سه بعدی

ژئوانالیتیکس: آنالیز داده های مکانی حجیم

فرمت های داده در سیستم اطلاعات جغرافیایی بخش سوم

فرمت های داده در سیستم اطلاعات جغرافیایی بخش دوم

فرمت های GIS و پسوندهای داده مکانی بخش اول

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش سی ام

انتشار نخستین تصاویر لندست 9 توسط سازمان هوا و فضای آمریکا (NASA)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش بیست و نهم

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش بیست و هشتم

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش بیست و هفتم

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش بیست و ششم

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش بیست و پنجم

معرفی سامانه WEB GIS

نقشه متوسط دمای سطح زمین ایران (LST)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش بیست و چهارم

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش یازدهم (تبدیل نوع و گرد کردن)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش دهم (اپراتورهای انتساب گمارشی)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش نهم (نمادهای علمی، ارزیابی عبارات و اولویت اجرای اپراتورها)

برنامه نویسی پایتون بخش هشتم (انتساب چندگانه، ثابت ها، نوع-داده های عددی و اپراتورها)

برنامه نویسی پایتون بخش هفتم (متغیرها، دستور انتساب و عبارات)

برنامه نویسی پایتون بخش ششم (Identifiers)

معرفی توانایی ها و ویژگی های ماهواره لندست 9

ماهواره لندست 9

نرم افزار Arc GIS Desktop در مقابل Arc GIS Pro

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش چهارم (برنامه نویسی مقدماتی در پایتون)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش سوم (محاسبات ریاضی، استایل و خطاها در برنامه نویسی)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش دوم (شروع به کار با پایتون)

ابزارهای برنامه نویسی (Programming Tools)

سیکل توسعه نرم افزار

روش های ترانسفورم مختصاتی در نرم افزار Arc GIS Pro

منظور از ترانسفورم مختصاتی در اصل تبدیل یا انتقال (Transform) فضای مختصاتی تصویر (Image Coordinate Space) به فضای مختصاتی جدیدی به نام فضای مختصاتی نقشه (Map Coordinate Space) می باشد. یکی از پروسه هایی که از این نوع تبدیلات استفاده می کند پروسه ژئورفرنس (Georeference) یا ژئورکتیفای (Georectify) می باشد.

روش ترانسفورم چند جمله ای درجه صفر Zero-Order Transformation

از این روش برای جا به جایی مختصاتی لایه ها استفاده می شود. به طور کلی از این روش در زمانی استفاده می شود که لایه ژئورفرنس است اما کمی نیاز به جا به جایی داشته که دقیقاً در محل خود قرار بگیرد. در نتیجه استفاده از این روش Transformation تنها امکان جا به جایی را در لایه ها فراهم می آورد و سایر مولفه های تغییر شکل را پشتیبانی نخواهد کرد.

روش ترانسفورم چند جمله ای درجه اول First-Order Transformation

این روش به نام روش افاین نیز نامیده می شود، روش ترانسفورم درجه یک، تنها تصاویر را جا به جا نموده و ابعادشان را تغیییر می دهد. در مورد لایه های CAD این حالت را به نام Rotate, Scale and Move نامیده می شود. در این روش اگر بیش از سه نقطه مورد استفاده قرار گیرد، خطا افزایش می یابد، اگرچه عملکرد کلی ترانسفورم ممکن است بهتر شود. خطای forward inverse در این روش معمولاً صفر بوده و انطباق در داخل فریم تصویر کمی چرخش خواهد داشت.

روش ترانسفورم چند جمله ای درجه دوم Second-Order Transformation

این روش ترانسفورم نیاز به 6 نقطه کنترل زمینی دارد. این روش یک فرمول کوئادراتیک ساده را به کار می گیرد تا موقعیت قرارگیری سلول ها در شبکه رستری را محاسبه کند. این روش ترانسفورم معمولاً انطباق بهتری در داخل فریم تصویر ایجاد نموده و خطای Forward Inverse کمتری ایجاد می نماید. در این روش تصویر در داخل و نزدیک به نقاط کنترل زمینی (GCPs) مقدار دچار پیچش و اعوجاج می شود ولی گوشه ها با فریم تصویر نسبتا مطابقت خواهد داشت.

روش ترانسفورم چند جمله ای درجه سوم Third-Order Transformation

این روش ترانسفورم مختصاتی نیاز به حداقل10 نقطه کنترل زمینی دارد و از از یک معادله پیچیده تر برای محاسبه موقعیت جدید سلول های شبکه رستری استفاده می کند. در این روش انطباق در داخل و حوالی نقاط کنترل زمینی نسبتا خوب است. در هر حال شبکه رستری می تواند به صورت اغراق آمیزی خصوصا در حواشی دچار پیچش و اعوجاج گردد. خطای Forward و Inverse معمولاً شبیه به مقادیری است که در روش معادله چند جمله ای درجه دوم برآورد می گردد و خطای Forward-Inverse معمولاً به دلیل چولگی اغراق آمیز حواشی مقادیر بیشتری خواهد داشت.

روش ترانسفورم انطباقی Adjust Transformation

این روش ترانسفورم نیاز به حداقل 3 نقطه کنترلی دارد، این روش ترانسفورم برای انطباق حداقل مربعات جهانی و نیز دقت محلی بهینه شده است. این روش روش ترانسفورم چند جمله ای را با روش میانیابی شبکه بندی نامنظم مثلثی ترکیب می کند. ترانسفورم Adjust یک ترانسفورم چند جمله ای را با استفاده از دو set نقاط کنترل زمینی اعمال می کند و نقاط کنترلی را به صورت محلی تعدیل نموده تا اینکه نقاط کنترل زمینی به صورت محلی با استفاده از تکنیک میانیابی TIN انبطاق داده شود.

روش ترانسفورم مشابه Similarity Transformation

روش چندجمله ای متشابه، یک مبدل چند جمله ای درجه یکم می باشد که نیاز به حداقل 3 نقطه کنترل زمینی دارد. این روش تلاش می کند که شکل رستر اولیه را حفظ کند در نتیجه شکل کلی چهارچوبهلایه رستری حفظ می گردد اما خطای داخلی معمولاض بیش از سایر روش های ترانسفورم چند جمله ای است اما در این روش حفظ شکل بر انطباق بهر ارجحیت و اولویت دارد. در این روش خطای Forward-Inverse نیز صفر می باشد.

روش ترانسفورم تصویری Projective Transformation

روش ترانسفورم تصویری یا Projective می توانند خطوط را دچار اعوجاج کنند به طوری که به صورت خط مستقیم باقی می مانند، در نتیجه خطوطی که پیش از عملیات ترانسفورم موازی بودند، می توانند بعد از عملیات ترانسفورم دیگر موازی با یکدیگر نباشند. این روش تراسفورم خصوصاً در مورد تصاویر هوایی و ماهواره ای مایل، نقشه های اسکن شده و برخی از تصاویری همچون لندست و Digital Globe مناسب هستند.حداقل 4 نقطه کنترل زمینی یا لینک انتقال برای اجرای این روش نیاز می باشد. زمانی که تنها 4 نقطه کنترل زمینی مورد استفاده قرار گیرد خطای RMS در این حالت برابر با 0 خواهد بود ولی زمانی که بیش از 4 نقطه مورد استفاده قرار گیرد خطای RMS کمی بالاتر از صفر گزارش داده می شود.

روش ترانسفورم اسپلاین Spline Transformation

روش ترانسفورم اسپلاین یک روش صفحه لاستیکی واقعی است که برای حفظ دقت محلی و نه سراسری بهینه سازی شده است. این روش بر اساس تابع اسپلاین می باشد که یوستگی و نرمی بین چند جمله ای های مجاور را حفظ می کند. روش اسپلاین نقاط کنترل زمیین Source را دقیقا به نقاط کنترل هدف یا Target ترانسفورم می کند در نتیجه خطا کمینه خواهد بود. پیکسل هایی که دارای فاصله از نقاط کنترل زمینی هستند تضمینی وجود ندارد که دارای صحت و دقت در موقعیت باشند. این روش ترانسفورم زمانی که نقاط کنترلی بسیار مهم باشند، مفید است در نتیجه این نقاط کنترل زمینی بایستی به صورت دقیق و صحیح رجیستر گردند. روش ترانسفورم اسپلاین نیاز به حداقل 10 نقطه کنترل زمینی دارد.