ترسیم حریم عوارض برداری (بافر) در نرم افزار Arc GIS
آنالیز بافری (Buffer Analysis)
آنالیز بافری، برای تعیین مناطق اطراف عوارض مختلف جغرافیایی مورد استفاده قرار می گیرد. این پروسه شامل ایجاد حریم در اطراف عوارض جغرافیایی موجود و سپس تشخیص یا انتخاب عوارضی که در داخل این حریم قرار می گیرند، می باشد. در سیستم اطلاعات جغرافیایی به این نوع آنالیز، آنالیزهای بافری گفته می شود. این آنالیزها زیر مجموعه ای از تحلیل های مجاورت در عوارض برداری است و دارای کاربردهای بسیار گسترده ای در زمین های مختلف می باشد. از جمله می توان به تعیین حوزه های نفوذ، حوزه های عملکردی و یا تأثیرگذاری و تأثیرپذیری عوارض مکانی اشاره نمود که در همه این موارد می توان از تحلیل های بافری استفاده نمود.
آنالیز بافری در Arc GIS
در نرم افزار Arc GIS ابزار مختلفی در زمینه آنالیزهای بافری وجود دارد که در این نوشته قصد داریم به یکی از پر کاربردترین آنها به نام Buffer (Analyssi) اشاره کنیم. برای دسترسی به این ابزار می توانید از کادر جست و جوی نرم افزار استفاده کنید. در صورتی که کادر جست و جوی نرم افزار در حالت نمایش قرار نداشته باشد، می توانید از منوی Window گزینه Search را انتخاب کنید تا پنجره Search نمایش داده شود. در شکل زیر مسیر دسترسی به آن نشان داده شده است.
بعد از آنکه کادر Search را فعال کردید، عبارت Buffer را تایپ و دکمه جست و جو را کلیک کنید. در لیست نتایج بر روی لینک Buffer (Analysis) به صورتی که در شکل زیر نشان داده شده است، کلیک کنید تا وارد ابزار Buffer شوید.
با کلیک بر روی لینک Buffer (Analysis) ابزار Buffer مطابق با شکلی که در زیر نمایش داده شده است، باز خواهد شد.
در شکل بعدی بخش های مختلف ابزار Buffer شماره گذاری شده و توضیحاتی مطابق با هر بخش در ادامه ارائه خواهد شد.
در قسمت شماره 1: به نام Input Features می توانید عارضه برداری ورودی با ژئومتری پلیگون، خط و یا نقطه را معرفی کنید. در این ابزار امکان ایجاد حریم بافری برای هر سه نوع ژئومتری مدل داده برداری وجود دارد.
 |  |  |
در قسمت شماره 2: با نام Output Feature Class، مسیر ذخیره سازی عارضه بافری ایجاد شده با ژئومتری پلیگونی را می توانید تعیین کنید. توجه داشته باشید که خروجی ابزار Buffer همواره دارای ژئومتری پلیگون است. در صورتی که لایه ورودی می تواند هر سه نوع ژئومتری اصلی مدل داده برداری را بپذیرد.
در قسمت شماره 3: با نام Distacne [Value or Field] برد یا شعاع حریم بافر را تعریف می کنید. دو روش برای تعیین شعاع حریم بافر وجود دارد در روش اول می توانید مستقیماً شعاع بافر را در بخش Linear Distance در واحد مورد نظر همچون متر وارد کنید. در این حالت شعاع بافر به صورت ثابت برای تمامی بخش-عوارض (Feature -Part) لایه ورودی اعمال می شود.
 |  |  |
در روش دوم، می توانید از اطلاعات موجود در فیلد اطلاعاتی لایه ورودی به عنوان منبعی برای تعیین شعاع هر بخش- عارضه، استفاده کنید. در این صورت شعاع حریم بافری برای هر عارضه می تواند متفاوت و مستقل از سایر عوارض باشد. در این صورت بایستی در لایه ورودی یک فیلد اطلاعاتی حاوی شعاع بافر به ازای هر بخش عارضه وجود داشته باشد تا در این قسمت به نرم افزار معرفی گردد. به طوری که در شکل زیر نشان داده شده است. در بافر سبز رنگ از Linear Distance با شعاع 60 متر استفاده شده در صورتی که در بافر زرد رنگ از اطلاعات فیلد اطلاعاتی موجود در عارضه خطی راه ها استفاده شده که اعداد متفاوتی می باشند در نتیجه به طوری که ملاحظه می شود، شعاع بافر در مورد بخش – عوارض مختلف متفاوت است.
 |  |
در قسمت شماره 5: با نام Side Type می توانید جهت ترسیم حلقه های بافری را تعریف کنید. در این بخش چهار گزینه وجود دارد. اولین گزینه FULL به معنای آن است که حلقه های بافری در همه جهات ترسیم گردد. به عنوان مثال در مورد عوارض با ژئومتری خطی و پلیگونی در سمت راست و چپ عوارض، حلقه های بافری ترسیم می شوند. گزینه دوم به نام LEFT در مورد عوارض خطی و پلیگونی، تنها سمت چپ عوارض، حلقه بافری ترسیم می شود. جهت چپ و راست در مورد این عوارض وابسته به جهت ترسیم آنها بوده و در صورت نیاز می توانید جهت ترسیم یک عارضه را معکوس یا Flip کنید. گزینه سوم به نام Right دقیقاً معکوس حالت قبلی بوده و تنها در سمت راست عوارض، حلقه های بافری را ترسیم می کند. آخرین گزینه به نام OUTSIDE_ONLY که البته تنها مربوط به عوارض با ژئومتری پلیگونی می باشد، فقط بخش بیرونی پلیگون ها، حلقه های بافری را ترسیم می کند.
 |  |  |
در قسمت شماره 6: با نام End Type می توانید دو انتخاب مختلف برای نمایش بخش انتهایی عوارض داشته باشید. حالت اول Flat می باشد که بخش انتهایی عوارض خطی در قسمت Start و End-node حالت مسطح ترسیم می شود. در حالت Round همین قسمت ها به صورت مدور و گرد نمایش داده می شود. در شکل زیر نمونه ای از این دو حالت نمایش داده شده است.
 |  |
در قسمت شماره 7: با نام Method دو انتخاب وجود دارد. گزینه اول روش ترسیم ژئودزیک (Geodesic) می باشد. در این حالت همه حلقه های بافری با استفاده از متد حفظ کننده شکل ژئودزیک بدون توجه به سیستم مختصات ورودی ترسیم می شوند. در حالت دوم به نام PLANER در صورتی که لایه های ورودی از سیستم مختصات تصویری یا PCS استفاده کنند، از فواصل اقلیدوسی برای ترسیم حلقه های بافری استفاده می کند. در صورتی که لایه های ورودی در سیستم مختصات جغرافیایی باشند و Buffer Distance بر روی Linear Unit تنظیم شده باشد، حلقه های بافری به صورت ژئودزیک ترسیم می شوند. این گزینه به صورت پیش فرض در حالت انتخاب می باشد.
 |  |  |
در قسمت شماره 8: با نام Dissolve Type می توانید بخش های مختلف حریم های بافری که دارای همپوشانی هستند را تعیین وضعیت نمود. هم می توانید حریم های بافری مربوط به هر بخش – عارضه را به صورت مستقل ترسیم نمائید که در این حالت وضعیت Dissolve را در حالت None قرار دهید. هم می توانید بخش های دارای همپوشانی را ادغام کنید که در این حالت بایستی بخش Dissolve را در حالت All قرار دهید. البته امکان ادغام بر اساس اطلاعات جداول اطلاعاتی نیز وجود دارد (LIST). در شکل زیر نمونه هایی از وضعیت ادغام و عدم ادغام حریم های بافری در مورد یک عارضه خطی، نشان داده شده است.
 |  |
در قسمت شماره 9: با کلیک بر روی دکمه ok محاسبات مربوط به آنالیز بافری انجام و نتایج در مسیر مشخص شده ذخیره سازی می شوند.
دیدگاهتان را بنویسید