برنامه نویسی پایتون بخش ششم (Identifiers)

برنامه نویسی پایتون بخش هشتم (انتساب چندگانه، ثابت ها، نوع-داده های عددی و اپراتورها)

برنامه نویسی پایتون بخش هفتم (متغیرها، دستور انتساب و عبارات)

معرفی توانایی ها و ویژگی های ماهواره لندست 9

ماهواره لندست 9

نرم افزار Arc GIS Desktop در مقابل Arc GIS Pro

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش چهارم (برنامه نویسی مقدماتی در پایتون)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش سوم (محاسبات ریاضی، استایل و خطاها در برنامه نویسی)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش دوم (شروع به کار با پایتون)

ابزارهای برنامه نویسی (Programming Tools)

سیکل توسعه نرم افزار

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش اول

مقدمه ای بر برنامه نویسی کامپیوتر (بخش مبانی برنامه نویسی)

مقدمه ای بر برنامه نویسی کامپیوتر بخش سخت افزار

روش دانلود لایه های برداری لایه ها و عوارض شهری OSM

آشنایی و معرفی اولیه Google Earth Engine

روش های ترانسفورم (Transformation) مختصاتی در نرم افزار ArcGIS Pro

سیستم مختصات، واژه شناسی و مفاهیم در سیستم اطلاعات جغرافیایی

میانیابی به روش وزن دهی معکوس فاصله (IDW)

اختلاف بین Altitude و Elevation

فشرده سازی با اتلاف (Lossy) در مقابل بی اتلاف (Lossless) داده ها و اطلاعات

تعمیم یا Generalization در نرم افزار Arc GIS

تعمیم یا Generalization در سیستم اطلاعات جغرافیایی

اختلاف مدل رقومی ارتفاعی (DEM)، مدل رقومی سطحی (DSM) و مدل رقومی زمین (DTM)

دیکشنری جی آی اس (S)

دیکشنری جی آی اس (R)

دیکشنری جی آی اس (Q)

دیکشنری جی آی اس (P)

دیکشنری جی آی اس (O)

دیکشنری جی آی اس (N)

دیکشنری جی آی اس (M)

دیکشنری جی آی اس (L)

دیکشنری جی آی اس (K)

دیکشنری جی آی اس (J)

دیکشنری جی آی اس (I)

دیکشنری جی آی اس (H)

دیکشنری جی آی اس (G)

دیکشنری جی آی اس (F)

دیکشنری جی آی اس (E)

دیکشنری جی آی اس (D)

آموزش برنامه نویسی پایتون بخش ششم

در این قسمت در مورد مفهوم شناسه یا Identifier در زبان برنامه نویسی پایتون می پردازیم. همچنین به اصول و قواع خاصی که در تعریف شناسه ها در پایتون وجود دارد، نیز اشاره خواهیم داشت.

شناسه یا Identifiers در پایتون

به صورت خلاصه و ساده شناسه ها یا Identifier اسامی یا نام هایی هستند که برای تعیین هویت و تشخیص المان هایی همچون متغیرها (Variables) و توابع (Functions) یا کلاس ها (Class) در یک برنامه مورد استفاده قرار می گیرند. استفاده از شناسه ها در زبان برنامه نویسی پایتون از اصول و قواعدی پیروی می کند که در صورت عدم رعایت آنها مفسر پایتون ما را با خطای Syntax متوقف خواهد کرد.

اصول و قواعد تعریف شناسه ها در پایتون

■ شناسه یا Identifier رشته ای از کاراکترهایی است که شامل حروف، رقوم و همچنین زیرخط (_) یا Underscore می گردد.
■ شناسه بایستی با حروف و یا زیر خط یا _ آغاز شود. شناسه ها نمی توانند با اعداد آغاز شوند.

■ شناسه ها در پایتون نمی توانند دقیقا مشابه کلمات کلیدی تعریف شوند. لیست کلمات کلیدی یا کلمات رزو شده در پایتون در شکل زیر آورده شده است.

■ شناسه ها می توانند به مقدار دلخواه از کاراکترها استفاده کنند و محدودیتی در این باره وجود ندارد.

■ در صورتی که نیاز به تعریف یک شناسه چند کلمه ای بود، نباید بین کلمات فاصله قرار بگیرد. برای اتصال کلمات به یکدیگر می توانید از زیر خط یا _ استفاده کنید.

به طور نمونه، شناسه های area، radius و یا number1 همگی قابل قبول هستند در حالی که شناسه های 2A و یا d+4 مورد قبول نمی باشند، زیرا آنها قواعد ذکر شده در فوق را رعایت نکرده اند. زمانی که پایتون یک شناسه نا معتبر را تشخیص دهد با خطای Syntax Error از اجرای برنامه جلوگیری می کند.

برای مشاهده لیست کلمات کلید (Keywords) یا کلمات رزرو شده (Reserved words) در پایتون می توانید کتابخانه keywords را ابتدا import نموده و سپس از متد kwlist به صورتی که در شکل زیر نشان داده شده است، استفاده کنید. در تعریف شناسه ها در پایتون بایستی توجه داشته باشید که از این کلمات استفاده نکنید.

>>> import keyword # Press Enter

>>> keyword.kwlist # Press Enter

نکته

به دلیل آنکه زبان برنامه نویسی پایتون به حروف بزرگ و کوچک حساس می باشد یا به عبارت دیگر case sensetive است، شناسه های area، Area، AREA، aREA، ArEA همگی شناسه هایی معتبر و البته متفاوت محسوب خواهند شد.

نکته

شناسه های توصیفی برنامه های نوشته شده را خواناتر می سازد. در نتیجه بهتر است هنگام تعریف شناسه ها چه در مورد متغیرها و چه در مورد توابع و کلاس ها، شناسه هایی را تعریف کنید که نام شناسه با مفهوم آن تطابق داشه باشد. روش دیگر تعریف شناسه ها استفاده از شناسه های مخفف می باشد. به عنوان مثال برای تعریف شناسه ای با عنوان Digital Number از کلمه مخفف شده DN استفاده شود. این روش تعریف شناسه در بسیاری مواقع باعث کاهش خوانایی کدها می شود و بهتر است تا حد امکان از این سیستم استفاده نشود. البته در مواقعی که نیاز به تعریف شناسه هایی همچون شمارنده ها یا شناسه های مجازی داشته باشیم می توان از شناسه هایی همچون n,x,y,i,j,k و …. استفاده نمود.

نکته

عادت خوب برنامه نویسی در تعریف شناسه ها آن است که حروف متغیرها با حروف کوچک تعریف گردد مثلا شناسه های radius یا area که تمام حروف آنها کوچک هستند. در صورتی که یک شناسه یا نام متغیری دارای بیش از یک کلمه باشد بهتر است که حرف اول کلمه اول را به صورت کوچک نوشته سپس تمامی کلمات بعدی را به هم متصل نموده و تنها حروف اول آن کلمات را با حروف بزرگ بنویسیم. به مثال زیر توجه کنید:

>>> sumOfStudent = 100

>>> studentScore = 20

استایلی که در بالا به آن اشاره شده به نام استایل یا استاندارد camelCase نامیده می شود. استایل دیگری که در تعریف شناسه های چند کلمه ای می توانید مورد استفاده قرار دهید آن است که بین کلمات از زیر خط با _ استفاده کنید.

>>> sum_of_Student = 100

>>> student_score = 20

توجه داشته باشید در صورتی که تعریف شناسه ها از دو استایل فوق الذکر استفاده نشود خوانایی کد پائین می آید به شکل زیر توجه کنید متوجه می شوید که در تشخیص نام متغیر با مکث و مشکل رو به رو می شوید.

>>> sumofstudent = 100

>>> studentscore = 20